چابک بودم با سری بزرگ که اندامم زیر آن کوچک و حرفهایم به دهانم درشت مینمود. و یک دمپایی نارنجی، با یک عرق گیر مردانه و شلوار نخی تابستانی، و یک کیف آبی، پر از مداد رنگی و دفتر و اسباب بازیهایم که همیشه به دنبالم میکشیدم... هنوز هم تصاویر به روشنی می آیند...
چهار ساله بودم که ابریشم طلایی موهای دخترک را دوست داشتم، پدرش حاجی جبار بود، بی بی میگفت کرایه مان را به وقت نمیدهد. و مادرش با آن ناخن های نیمه لاک خورده دستش که از بلندی به تو خم شده بود شویدپلو درست میکرد.بی بی سپرده بود که نخورم: "مادرجان، اقدس خانوم طهارت نداره، نجس و پاکیش معلوم نیست، هرچی خواستی بگو بی بی برات بپزه". اما بی بی فقط سبزی پلو می پخت. و ما به دور گل قالی می دویدیم و می دویدیم و آسمان به دور سرمان میچرخید، پهن زمین می شدیم و من بوییدن موهایش را که بوی آدامس بادکنکی میداد دوست میداشتم.
چهار ساله بودم که ابریشم طلایی موهای دخترک را دوست داشتم، پدرش حاجی جبار بود، بی بی میگفت کرایه مان را به وقت نمیدهد. و مادرش با آن ناخن های نیمه لاک خورده دستش که از بلندی به تو خم شده بود شویدپلو درست میکرد.بی بی سپرده بود که نخورم: "مادرجان، اقدس خانوم طهارت نداره، نجس و پاکیش معلوم نیست، هرچی خواستی بگو بی بی برات بپزه". اما بی بی فقط سبزی پلو می پخت. و ما به دور گل قالی می دویدیم و می دویدیم و آسمان به دور سرمان میچرخید، پهن زمین می شدیم و من بوییدن موهایش را که بوی آدامس بادکنکی میداد دوست میداشتم.
ادامه دارد ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر